Φορώντας τις μαύρες μπλούζες

Είμαστε οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες. Κάποτε μας αποκαλούσαν «παιδιά» και ίσως και να μην είχαν άδικο, μιας που πολλοί από εμάς ήμασταν παιδιά όταν ήρθαμε για πρώτη φορά στα γραφεία μας και πυκνώσαμε τις τάξεις μας, παιδιά που τώρα πια μεγάλωσαν και έγιναν άνδρες και γυναίκες, συνειδητοποιημένοι μαχητές του Εθνικισμού, άνδρες και γυναίκες της Ελλάδος, ενταγμένοι στις αγωνιστικές φάλαγγές του κινήματός μας. Και σήμερα πλέον, είναι πολλοί περισσότεροι οι συμπατριώτες μας που τολμούν να κάνουν το μεγάλο βήμα, που τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε όσους τους στερούν ημέρα με την ημέρα την ελευθερία και το μέλλον τους, που τολμούν να σηκωθούν όρθιοι, να βγουν από τα αδιέξοδα όπου τους έχουν στριμώξει και να διεκδικήσουν το έδαφος τους.

Τολμούν να σταματήσουν να είναι απλώς συμπατριώτες μας, και να γίνουν κάτι παραπάνω, να γίνουν συναγωνιστές μας σε έναν αγώνα που έχει αρχίσει να δίνεται πολύ πριν να το γνωρίσουν καν οι ίδιοι. Και κάθε ώρα, κάθε ημέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι αφυπνίζονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους με τις δικές μας για να βαδίσουν τον δύσβατο αλλά όμορφο δρόμο που χάραξαν οι πρωτοπόροι του ελληνικού Εθνικισμού της εποχής μας. Έναν δρόμο που είναι τρομακτικά, μα και συνάμα, όμορφα μοναχικός.

Είτε είμαστε πολλοί, είτε λίγοι, είμαστε σίγουρα μόνοι. Σε έναν κόσμο εχθρικά προσκείμενο σε ό,τι είναι παραδοσιακό και σε κάθε έκφανση υψηλών αξιών, σε έναν κόσμο που σκοτώνει κάθε βλαστό που ανθίζει μέσα από τα σπλάχνα της Φυλετικής κι Εθνικής κληρονομιάς, σε μία εποχή που, κατακυριευμένη από την κατάρα της νεωτερικότητας, θέλει να αποβάλλει με βία ό,τι αντιτίθεται στην ολέθρια παγκοσμιοποίηση, δεν υπάρχει χώρος για εμάς.

Αυτός όμως είναι ο κόσμος μας και αυτή είναι η Μεγάλη Νύχτα που διανύουμε. Και είμαστε όλοι εδώ, χωρίς να συμβιβαζόμαστε με την ασχήμια που μας περιβάλλει. Πετάξαμε τα πολύχρωμα ρούχα του πλουτισμού και του καταναλωτισμού, ρίξαμε από πάνω μας τα φανταχτερά κουρέλια της αστικής μιζέριας που μας επέβαλλαν ως πρότυπο ζωής και, πιστοί στην αιώνια φυλετική ψυχή, ανατρέχουμε στην ζωντανή παράδοση για να εφοδιαστούμε με ό,τι χρειαζόμαστε για να βαδίσουμε προς το μέλλον. Πετάμε τα σκουπίδια στα σκουπίδια, και φοράμε υπερήφανα τις μαύρες μπλούζες με τον Μαίανδρο ορμώμενοι προς Νίκη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνον η κατάκτηση του Πεπρωμένου μας.

Σημασία όμως δεν έχει να προμηθευτούμε με ένα μπλουζάκι και να το φορέσουμε. Σημασία έχει να είμαστε άξιοι να το φοράμε υπερήφανα, και η αξία μας αυτή κρίνεται από τον βίο που διάγουμε και από το αγωνιστικό παρόν που δίνουμε με το κίνημά μας. Πολλοί πιστεύουν ότι το να φορέσουν την μαύρη μπλούζα μας είναι μαγκιά —κάνουν λάθος! Μαγκιά είναι να την τιμούν, και να παραμένουν πιστοί σε έναν κόσμο απίστων.

Άλλοι, ταυτίζουν την μαύρη μπλούζα μας με την μάχη που δίνουμε στην αρένα του κοινοβουλευτισμού, μάχη σκληρή και καθόλου ευκαταφρόνητη, ξεχνούν όμως πως για εμάς αυτό είναι ένα αναγκαίο κακό, όχι η μάχη —γι αυτήν είμαστε γεννημένοι, αλλά το κοινοβούλιο και τα καλοταϊσμένα σαρκοβόρα θηρία που ενεδρεύουν μέσα του, είναι ένας χώρος ξένος για εμάς, ένας τόπος προδοσίας και ψεύδους που στεγάζει και προστατεύει τους επί δεκαετίες τυράννους των Ελλήνων. Δίνουμε τον νόμιμο πολιτικό αγώνα μας, όχι από πίστη ή σεβασμό στην "δημοκρατία" που οι ίδιοι οι αυτόκλητοι προστάτες της εξευτελίζουν και καταπατούν, αλλά γιατί αναγνωρίζουμε τα διδάγματα της ιστορίας που μας λεν πως η βίαιη κατάληψη της εξουσίας είναι πρόσκαιρη, είναι ουτοπική και καταδικασμένη σε αποτυχία.

Πολλοί, που θα αποφύγω να χαρακτηρίσω, δεν έχουν ακόμα καταλάβει πως το μέλλον του Ελληνισμού αυτή την στιγμή εξαρτάται από τους αγώνες μας και μόνον. Πολλοί, είτε από ελαφρομυαλιά είτε από δόλο, δεν λεν να καταλάβουν πως δεν έχουμε το δικαίωμα να παρεκκλίνουμε ούτε εις το ελάχιστο από την σιδηρά πειθαρχία που μας χαρακτηρίζει, όχι μόνο γιατί η πραγματική Επανάσταση έγκειται στην πειθαρχία, αλλά γιατί από την επιτυχία του κινήματός μας εξαρτάται αν θα υπάρχουν ακόμα Έλληνες να μας κρίνουν σε εκατό χρόνια από σήμερα. Πολλοί δεν έχουν ακόμα καταλάβει πως το αποκαλούμενο «συνταγματικό τόξο», έτοιμο να εξαπολύσει το φαρμακερό βέλος του απ’ ευθείας στην καρδιά του Ελληνισμού, έχει κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο στην μόνη δύναμη που έχει την Θέληση να αντιταχθεί ευθέως στον αφανισμό της Φυλής μας και το ξεπούλημα της Πατρίδος μας, στην δύναμη των Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής. Πολλοί ακόμη ξεχνούν να κοιτάξουν και να δουν ποιο είναι το χέρι που χειρίζεται το τόξο, ένα χέρι που φοράει χρυσά μανικετόκουμπα αγορασμένα με παγκόσμια χρηματικά κεφάλαια, ένα χέρι που παίρνει από τον φτωχό για να γεμίσει κι άλλο τους υπέρογκους τραπεζικούς λογαριασμούς του, ένα χέρι που προσφέρει φόρο αίματος στα πόδια του Μαμμωνά. Ένα χέρι που εμείς οι Εθνικιστές, σκοπεύουμε να απομακρύνουμε όταν λάβουμε την λαϊκή εντολή!

Και ο παγκόσμιος εντολοδότης, ο διεθνής τραπεζίτης, ο σκοτεινός σφετεριστής, βλέπει την άνοδό μας και τρέμει για το χέρι του. Και οι υπηρέτες του, σύσσωμοι οι πολιτικάντηδες από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, τρέμουν κι αυτοί με την σειρά τους για το χέρι που τους δίνει το χρίσμα, που τους κρατάει στην εξουσία, τρέμουν για το χέρι που τους ταΐζει, γιατί οι άπληστοι προδότες που μας τυραννούν είναι αδηφάγοι — τίποτα δεν είναι ικανό να κορέσει την μανία τους! Δεν είναι δυνατόν να μείνουν άπραγοι, θα εξόργιζε τα αφεντικά τους! Εξαπολύουν λοιπόν όλα τους τα μέσα. Ξεκινούν με τα απλά: συκοφαντίες, δημιουργία εντυπώσεων, προπαγάνδα, και αποτυγχάνουν. Συνεχίζουν με τα πιο δυναμικά: προκλήσεις σε σύρραξη, δημιουργία εντάσεων, βίαιες επιθέσεις, όλα έγιναν σκόνη επάνω στο τοίχος της πειθαρχίας μας. Ανένδοτοι, προβαίνουν σε απαγορεύσεις, άρσεις ασυλίας, διώξεις, καταπάτηση των νόμων, μόνο για να πέσουν στο κενό. Τώρα λοιπόν βγάζουν από το μανίκι τους τον επόμενο άσσο, τον εκτρωματικό αντιρατσιστικό όπως λένε αυτοί, ανθελληνικό όπως λέμε εμείς νόμο, με τον οποίο σκοπεύουν να μας κλείσουν το στόμα. Ας το κάνουν οι προδότες! Ας εγκαινιάσουν μία νέα εποχή διωγμών, εμείς δεν θα σταματήσουμε, και όταν και αυτός ο άσσος αποδειχθεί καμμένο χαρτί, τότε να είστε βέβαιοι πως δεν θα διστάσουν να εξαπολύσουν ξανά τα πιστά μαντρόσκυλά τους, τα τάγματα εφόδου της ελληνικής δημοκρατίας που δεν είναι άλλα από τους πυρήνες της εγχώριας τρομοκρατίας, δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Ας είναι! Εμείς και τότε δεν θα σταματήσουμε γιατί δεν μπορούμε, γιατί η αποδοχή της ήττας δεν είναι στην φύση μας, δεν είμαστε πράοι, φοβισμένοι αστοί που ζητιανεύουμε λίγη ψευδαίσθηση ασφάλειας με δυσβάσταχτο τίμημα, είμαστε τα πουλιά της θύελλας και της αντάρας, η σύγκρουση κυλάει στο αίμα μας και τα πεδία των αγώνων είναι το φυσικό μας περιβάλλον! Είμαστε Εθνικιστές! 

Τα κοινοβούλια, οι διαβουλεύσεις, οι επιτροπές, οι ψηφοφορίες, τα τηλεοπτικά πάνελ, οι συνεντεύξεις, οι αναλύσεις, οι κριτικές, όλος αυτός ο θίασος της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας, δεν μας λέει απολύτως τίποτα. Δεν είμαστε κομμάτι του κατεστημένου αυτού, κάθε άλλο, είμαστε ξένο σώμα μέσα του. Το κίνημά μας είναι βγαλμένο μέσα από φωτιά και ατσάλι, μέσα από δεκαετίες άνισων συγκρούσεων, με δολοφονικές ενέδρες, με βομβιστικές και εμπρηστικές επιθέσεις, με βρώμικο πόλεμο λάσπης, με αποκλεισμό και περιθωριοποίηση, με ψέμα, με λοιδορίες, με συκοφαντίες, με καταστολή και απαγορεύσεις. Δεν προερχόμαστε από κοσμικά σαλόνια ούτε από μεγάλα τζάκια σαν τους λακέδες της «δημοκρατίας» και ούτε και τα θέλουμε, τους τα χαρίζουμε. Προερχόμαστε από το πεδίο της μάχης, κάθε στέλεχος του κινήματός μας είναι βγαλμένο μέσα από τα ίδια τα σπλάχνα του λαού και μάχεται γι αυτόν είτε μαζί του, όπως τώρα, είτε χωρίς αυτόν, όπως στο παρελθόν.

Είμαστε Εθνικιστές! Είτε με κρατικές επιχορηγήσεις είτε χωρίς, εμείς θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε. Είτε με 10% είτε με 50% είτε με 0%, η Χρυσή Αυγή θα συνεχίσει να υπάρχει και να μάχεται! Είτε είμαστε εκατομμύρια είτε μερικές δεκάδες, ο αγώνας δεν σταματάει ποτέ! Μέσα στην βουλή; Αγώνας. Εκτός βουλής; Και πάλι αγώνας! Με κάθε νόμιμο μέσον; Αγώνας! Εκτός νόμου; ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΓΩΝΑΣ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΣΤΕ!

Είμαστε οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες. Η πολιτική για εμάς είναι ένα εργαλείο, η εξουσία είναι απλώς και μόνο ένα εργαλείο, το κράτος το ίδιο είναι ένα εργαλείο, και αυτά τα εργαλεία σκοπεύουμε να τα αδράξουμε και να τα θέσουμε στην υπηρεσία των Ελλήνων. Σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες προδότες που τα εργαλεία αυτά τα έχουν αναγάγει σε αυτοσκοπό, για εμάς μοναδικός αυτοσκοπός είναι το Χώμα της Ελλάδος και το Αίμα των Ελλήνων. Τίποτα άλλο, και το εννοούμε— τίποτα άλλο δεν είναι για εμάς πάνω από την Φυλή και την Πατρίδα. Με τα χέρια μας καθαρά, και με το κεφάλι ψηλά, ακόμη και όταν είναι ματωμένο, ήρθαμε να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά, να ξεσηκώσουμε τους Έλληνες και να αφυπνίσουμε την ληθαργική τους συνείδηση. 

Και δίχως τον παραμικρό δισταγμό, εξαπολύουμε ένα δριμύτατο κατηγορώ ενάντια σε σύσσωμο το μεταπολιτευτικό καθεστώς για όλα τα δεινά που μαστίζουν την Πατρίδα μας. Τους κατηγορούμε για την σκόπιμη καταστροφή της γλώσσας μας, για την πλαστογράφηση της ιστορίας μας, για τον δημογραφικό αφανισμό μας, για τα ναρκωτικά που μαστίζουν την νεολαία μας, για τον εποικισμό της γης μας από ορδές τριτοκοσμικών, για την συρρίκνωση του Ελληνισμού, για το ξεπούλημα της Κύπρου, για την προδοσία των Ιμίων, για την Μακεδονία μας που την χαρίζουν στους Σκοπιανούς υπανθρώπους. Τους κατηγορούμε φυσικά και για το σημερινό μας κατάντημα, την κυριολεκτική υποδούλωση των Ελλήνων στις επιταγές των παγκόσμιων τοκογλύφων, ένα κατάντημα που μόνο δύο λέξεις είναι αρκετές για να περιγράψουν: Εσχάτη προδοσία.

Τίποτα δεν τους αγγίζει όμως. Τίποτα εκτός από την σταθερή άνοδό μας που τους κάνει να ριγούν από τρόμο, και πολύ καλά κάνουν, γιατί εμάς ούτε να μας εξαγοράσουν μπορούν, ούτε και να μας κατηγορήσουν για το οτιδήποτε. Έτσι, εφαρμόζουν την παλιά, γνωστή τακτική. Χέρι με χέρι, πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι, όλοι τους υπάλληλοι της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, μας προσάπτουν την αγαπημένη τους κατηγορία: ότι είμαστε Φασίστες. Έχουμε ακούσει να το λενε ξανά και ξανά, ότι είμαστε «ρατσιστές, αντιδημοκράτες, αντιδραστικοί, ακραίοι, φασίστες, φασίστες, φασίστες» — τι εννοούνε πια με αυτή την λέξη; Μήπως εννοούν την ιδεολογία και το καθεστώς του Μουσσολίνι; Όχι! Εννοούν ό,τι δεν τους αρέσει και ό,τι τους προκαλέι δυσφορία.

Εννοούν τον πατριωτισμό, την αγάπη για τον τόπο που μας γέννησε. Εννοούν την ανάγκη για την διαφύλαξη της Φυλής μας. Εννοούν την Παράδοση. Εννοούν την επιθυμία για δικαιοσύνη. Εννοούν την απόρριψη της αδυναμίας και την εξύψωση της Δύναμης. Εννοούν την αντίθεση προς τον υλισμό. Την δυσφορία από την στασιμότητα και το πάθος για δυναμική δράση. Τον σεβασμό για τον πολιτισμό και την αισθητική. Την φιλοσοφία, την λογική, την αλήθεια. Τον φυσικό Νόμο. Την αρρενωπότητα, την υγιή σεξουαλικότητα, την απελευθέρωση από την παρακμή και τον εκφυλισμό. Εννοούν ό,τι τους τρομάζει και ό,τι τους χαλάει τα σχέδια. Ναι, όλα τα παραπάνω τα πιστεύουμε και τα υπερασπίζουμε, και κάνουν πολύ καλά που τρομάζουν, γιατί τα δικά μας σχέδια είναι να χαλάσουμε τα δικά τους.

Λένε πως εμείς, οι «κακοί Φασίστες» οραματιζόμαστε να καταλύσουμε το πολίτευμα και να εγκαθιδρύσουμε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, και φυσικά κάνουν λάθος. Εμείς οραματιζόμαστε την Πολιτεία των Ελλήνων. Αυτό όμως, ας είμαστε ρεαλιστές, είναι ένα μακρινό όνειρο. Ένα όνειρο που ίσως καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας, ή ακόμη πιο μετά οι γενεές που θα ακολουθήσουν, αρκεί εμείς, εδώ και τώρα, να διασφαλίσουμε ένα μέλλον για αυτές τις γενεές. Σήμερα, αυτός είναι ο ιερός σκοπός που οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε: Οφείλουμε να διασφαλίσουμε την ύπαρξη της Φυλής μας κι ένα μέλλον για τους Έλληνες.

Δεν ψευδόμαστε. Εμείς δεν θα προλάβουμε να δούμε το απώτατο όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Σε εμάς όμως έλαχε να ζήσουμε την ομορφιά του αγώνα, την συγκίνηση της μάχης, την αίγλη των ταραγμένων εποχών που ζούμε και όσων ακόμη έρχονται — χαρείτε το! Χαρείτε το και νιώστε ευτυχείς, γιατί η φωτιά και το ατσάλι μας κάνει καλύτερους από ότι ο καναπές και η τηλεόραση, γιατί η οργή και η δράση μνημονεύονται περισσότερο από την ανία και την αταραξία, γιατί η εξαγνιστική σύγκρουση φέρνει τον εσωτερικό καθαρμό που κάνει τον άνθρωπο ανώτερο από την μάζα. Νιώστε ευτυχείς, γιατί στην Ιλιάδα, το ιερότερο βιβλίο των Ελλήνων, γίνεται μνεία για την ανδρεία και τον πόλεμο, και όχι για τις διασκεδάσεις και τα γλέντια.

Εμείς θα πολεμήσουμε για την Νίκη. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, γιατί εμείς είμαστε η τελευταία ελπίδα της Ελλάδος. Είμαστε υποχρεωμένοι να νικήσουμε γιατί διεξάγεται εναντίον μας ολοκληρωτικός πόλεμος, και η έκβασή του μπορεί να είναι μόνον η Νίκη ή ο όλεθρος. Κάποιοι το βρίσκουν αυτό υπερβολικό. Άλλοι δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως είμαστε υπό πολιορκία και ό,τι κάνουν το κάνουν μηχανικά, σαν υπνωτισμένοι. Ξυπνούν το πρωί, στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, πάνε στις δουλειές τους, επιστρέφουν στο σπίτι, και παρά τα όσα δεινά υποφέρουν στις ημέρες μας δεν μπορούν να δουν πως η καθημερινότητά τους εκτυλίσσεται μπροστά από ένα φόντο απειλητικό και δυσοίωνο. Δεν μπορούν να δουν τον εχθρό που πολεμούμε, κι ας είναι μπροστά στα μάτια τους.

Είμαστε οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες.

Δεν αγωνιζόμαστε για μία θέση στο κοινοβούλιο, δεν αγωνιζόμαστε για να διαιωνίσουμε τον σάπιο τρόπο ζωής που θέλει τον Έλληνα έναν μαζοποιημένο, γηπεδοποιημένο μικροαστό, αγωνιζόμαστε για να τον αλλάξουμε. Αγωνιζόμαστε για έναν νέο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που θα είναι καλύτερος από τον τωρινό, σε μία νέα εποχή που δεν θα είναι βυθισμένη στα σκοτάδια των ημερών μας. Τραβάμε τον δρόμο μας μόνοι, ως κάτι νέο και ξεχωριστό. Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, ούτε κέντρο. Ούτε συντηρητικοί, ούτε «προοδευτικοί». Ούτε φιλελευθερισμός, ούτε Μαρξισμός. Ούτε ραγιαδισμός, ούτε ξενομανία. Με σύμβολο τον Μαίανδρο και επιλέγοντας να ζήσουμε με ταχύτητα και δύναμη, χαράζουμε έναν νέο δρόμο ενάντια στις επιταγές των σύγχρονων εξουσιαστών.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ακόμη και όσοι συμφωνούν με εμάς, δεν θα βρεθούν όλοι στο πλευρό μας, γιατί ο δρόμος μας είναι γοητευτικός μα κι επικίνδυνος. Ήταν χαρακτηριστικό για εμένα ένα περιστατικό όπου κάποιο πολύ αγαπητό πρόσωπο μου απευθύνθηκε, χωρίς λόγο και αφορμή, χωρίς δηλαδή να γίνεται κάποια σχετική συζήτηση, λέγοντάς μου λίγο-πολύ πως, καλά είναι όσα πιστεύω και όσα λέω, όμως καλύτερα θα είναι να είμαι λίγο πιο μαζεμένος, και είτε δω, είτε ακούσω κάτι, ή ακόμα κι αν μου πουν κάτι κι αν με προκαλέσουν, ας μην μιλήσω, ας μην ασχοληθώ, ας κοιτάξω την δουλειά μου, ας μην κάνω τον «παλληκαρά» όπως είπε χαρακτηριστικά. Ήταν για εμένα μία συγκλονιστική στιγμή. Βίωσα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα την απόλυτα ευθυνόφοβη, συμβιβασμένη, ενδοτική και ατομοκεντρική νοοτροπία των παλαιοτέρων γενεών, τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα στην σκέψη και τα συναισθήματα τους, που λες και πλέον κληρονομείται εξ’ αίματος. Ήταν για εμένα μία αποκαλυπτική εμπειρία, όχι γιατί ήταν κάτι που δεν γνώριζα ότι υφίσταται, αλλά γιατί συνειδητοποίησα πόσο μόνοι πραγματικά είμαστε εμείς οι Εθνικιστές.

Πόσοι και πόσοι, αλήθεια, έχουν βρεθεί στον δρόμο όλων μας κατά καιρούς, να μας πουν πως και αυτοί συμφωνούν μαζί μας, αν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε πολλά, αλλά δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να ενταχθούν μαζί μας στον αγώνα γιατί βλέπετε, δεν το επιτρέπει η δουλειά τους, η θέση τους, η γυναίκα τους, το αφεντικό τους, η γειτονιά, το περιβάλλον, η οικογένεια… Ξεχνούν βεβαίως ότι κι εμείς όλοι εργαζόμαστε, κι εμείς έχουμε συζύγους και παιδιά, και εμείς προερχόμαστε από κάποια οικογένεια—προφανώς και δεν φυτρώσαμε στο χώμα… Επιπλέον, οι πιο «ξύπνιοι» μας συμβουλεύουν: «Μα καλά, εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα;».

Με την νοοτροπία αυτή λοιπόν, που ίσως επιβλήθηκε από ψηλά, δυστυχώς όμως καλλιεργήθηκε ανάμεσά στον λαό από τον ίδιο τον λαό, πέρασαν πολλοί καιροί. Και όλους αυτούς τους καιρούς, το φίδι, καλά κρυμμένο μέσα στο σκοτάδι της «τρύπας» του, καλοταϊσμένο από τον φόβο και την ατολμία των πολλών, έχει πια θεριέψει και είναι έτοιμο να βγει από την τρύπα μόνο του και να μας φάει όλους. Τότε, οι ίδιοι που μας συμβούλεψαν να κάτσουμε στην ησυχία μας και να μην κάνουμε τίποτα, θα είναι οι πρώτοι που θα φωνάζουν και θα ωρύονται και θα απαιτούν, «μα καλά, ας κάνει κάποιος κάτι!», κι εγώ ρωτάω, «ΠΟΙΟΣ»; ΠΟΙΟΣ ΑΝ ΟΧΙ ΕΓΩ, αν όχι ΕΣΕΙΣ, αν όχι ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ; Ναι, εμείς, με τις μαύρες μπλούζες θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα του και θα του πάρουμε το κεφάλι, όπως χιλιάδες χρόνια πριν, ο Δρακοκτόνος Απόλλωνας φόνευσε τον τρομερό Πύθωνα.

«Πάψτε να φωνάζετε παλιόγριες» έγραψε προφητικά ο Περικλής Γιαννόπουλος, κι όμως ακόμη δεν έχουν πάψει να φωνάζουν, να κλαψουρίζουν, και να παρακαλούν να κάνει κάποιος άλλος όσα όφειλαν οι ίδιοι να κάνουν για τον εαυτό τους, τις οικογένειές τους, την Πατρίδα τους την ίδια. Κι εμείς με την σειρά μας, πιστοί στα διδάγματα της ιστορίας, λέμε ξεκάθαρα σε όσους βλέπουν στο κίνημά μας έναν προσωρινό προστάτη για τον μέχρι πρότινος τρόπο ζωής τους, ότι είναι γελασμένοι: Ήρθαμε για να μείνουμε!  Ήρθαμε για να γκρεμίσουμε ό,τι είναι σάπιο και να χτίσουμε εκ νέου κάτι υγειές! Δεν ήρθαμε από το παρελθόν ή το παρόν, αλλά από το μέλλον, για να ανοίξουμε τον δρόμο για τον Νέο Άνθρωπο, τον Άνθρωπο που στα χέρια του κρατάει το Πεπρωμένο της Φυλής μας! Φέρουμε φωτιά και ατσάλι! Φέρουμε Νιότη! Φέρουμε το φως της Πίστης που φωτίζει το σκοτάδι της άρνησης!

Φορώντας τις μαύρες μπλούζες, φυσικά δεν θα είμαστε αγαπητοί και δημοφιλείς στους πάντες. Αντιθέτως, τραβάμε οι ίδιοι την κόκκινη γραμμή και διαλέγουμε να είμαστε μόνοι, εναντίον όλων: Στεκόμαστε απέναντι στην ανθελληνική αριστερά, τους πολιτικούς απογόνους και συνεχιστές των προδοτών και των σφαγέων που ξεπούλησαν και αιματοκύλησαν την Πατρίδα μας. Στεκόμαστε όμως απέναντι και στην αστική δεξιά που νομιμοποίησε τους προδότες και δίωξε τους εθνικιστές, απέναντι στους δειλούς και τους άτολμους που, όπως πολύ εύστοχα είχε πει ο Φιλίππο Μαρινέττι «έχουν για σύμβολο την θερμοφόρα και τις παντόφλες». Στεκόμαστε απέναντι και στους δύο αυτούς πόλους, γιατί αυτοί είναι τα πραγματικά άκρα, και στεκόμαστε απέναντι και σε όλους εκείνους που κινούνται με περίσσια άνεση από το ένα άκρο στο άλλο, υπηρετώντας και αυτοί το φαύλο κατεστημένο εις βάρος της Ελλάδος. Στεκόμαστε επίσης απέναντι σε κάθε θεσμό, όταν αυτός ο θεσμός σταματάει να υπηρετεί την Φυλή και την Πατρίδα, κι εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, κάνουμε όμως ταυτόχρονα μία ύστατη έκκληση σε όλους τους απροσκύνητους Έλληνες που κατέχουν την όποια θέση σε όποιον θεσμό, να μας ακολουθήσουν στους αγώνες μας για την σωτηρία της Πατρίδος.

Είμαστε οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες.

Δεν υποσχόμαστε υπέρογκους μισθούς, βόλεμα, ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις, ούτε σας λέμε ψέμματα πως θα επιστρέψουμε την Ελλάδα στην εποχή της επίπλαστης ευημερίας και ασφάλειας που ξεπληρώθηκαν με γη και ύδωρ. Το μόνο που μπορούμε να σας υποσχεθούμε είναι κι άλλοι αγώνες, κι άλλες μάχες, κι άλλες νίκες, μέχρι να φτάσουμε στην τελική Νίκη.  

Γιατί δεν είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί. Δεν είμαστε ούτε φιλήσυχοι, ούτε ψευτοεπαναστάτες. Δεν είμαστε ούτε ψηφοφόροι, ούτε θολοκουλτουριάρηδες διανοούμενοι. Δεν είμαστε ούτε πολιτικάντηδες, αλλά ούτε και αμέτοχοι. Είμαστε κάτι που η σκοτεινή εποχή μας, αντιμετωπίζει εχθρικά γιατί δεν το αναγνωρίζει, και πράγματι! Δεν είμαστε παράγωγα της εποχής μας. Είμαστε εχθροί της εποχής αυτής, εχθροί του καθεστώτος, εχθροί της νεωτερικότητας και του σύγχρονου κόσμου, γιατί στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει χώρος για το μεγαλείο του Ελληνισμού και για τα ιδεώδη της ένδοξης Φυλής μας.

Μάταια προσπαθούν να μας αναλύσουν και να μας ερμηνεύσουν, γιατί οι έκπτωτοι άνθρωποι του σήμερα έχουν απολέσει την ικανότητα του να νιώθουν, είναι πλέον ανίκανοι να αισθάνονται όσα εμείς. Εμείς, που μας έχει απομείνει ψυχή, μπορούμε να νιώσουμε. Μάταια προσπαθούν με τις μηχανιστικές αντιλήψεις τους να εξηγήσουν και να προσδιορίσουν ιστορικά το φαινόμενο που είμαστε εμείς, οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες.

Μόνον ο στίχος του Κωστή Παλαμά μπορεί να εξηγήσει γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε:

«Η αρχαία Ψυχή ζει μέσα μας, αθέλητα κρυμμένη».

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ! Μας φοβούνται, γιατί είμαστε το τέλος των άραχλων αυτών καιρών! Είμαστε ο σπόρος της αθάνατης Φυλής. Είμαστε η ζώσα Φυλή που δεν περιορίζεται από τον χρόνο. Κουβαλάμε μέσα μας την πανάρχαια ψυχή των Προπατόρων μας. Το ανυπόταχτο και ανήσυχο Πνεύμα τους! Κουβαλάμε μέσα μας την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές, τον Μαραθώνα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο, τον Θεόδωρο Κωλοκοτρώνη, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, τον Παύλο Μελά, τον Τέλλο Άγρα, τον Γρίβα Διγενή, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολωμό Σολωμού, κουβαλάμε μέσα μας τις ατελείωτες στρατιές των Ελλήνων Ηρώων!

Βαδίζουμε με φάρο αθάνατη Ελληνική ψυχή που θα μας οδηγήσει στο μέλλον, στην Νίκη που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του Πεπρωμένου μας, στην Νίκη που δεν είναι άλλη από την έλευση ενός Νέου Ανθρώπου, του Ηρωικού Ανθρώπου! Ήρθαμε να ενώσουμε παρελθόν, παρόν και μέλλον και μαζί με τα Εθνικά μας σύμβολα φέραμε και τα λάβαρα με τα χρώματα της Λαϊκής Εθνικιστικής Επανάστασης! Ήρθαμε και θα πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων, γιατί είμαστε οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μαύρες μπλούζες. Είμαστε τα πουλιά της θύελλας και της αντάρας, και βαδίζουμε μαχητικοί και αποφασισμένοι στο μοναχικό μονοπάτι μας, επαληθεύοντας την προφητεία που διαβάσαμε στους στίχους του Έζρα Πάουντ:

Εκεί που ψάλλει το κρανίο
Θα επιστρέψουν οι στρατιώτες
Θα επιστρέψουν οι σημαίες.

Σ.Χ.