Όταν η Χρυσή Αυγή προειδοποιούσε τον Ελληνικό Λαό για τα
δεινά που έρχονται, οι Ηρακλείς του Καθεστώτος, ήτοι τα πολιτικά κόμματα
του αντισυνταγματικού τόξου και οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί χλεύαζαν
και έκαναν λόγο με απαξιωτικό τρόπο για «ακραίες κραυγές που επενδύουν
στο φόβο και στην κινδυνολογία». Σήμερα, οι Έλληνες και οι
Ελληνίδες βιώνουν μέρος μονάχα του τρόμου που καλλιέργησαν μεθοδικά και
με σύστημα οι λακέδες εκείνοι που αποτελούν την αντεθνική Τυραννία του
τόπου.
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση της Αριστεράς προχωρά απρόσκοπτα και
ανενόχλητη στην παράδοση του Λαού μας ως βορά στα νύχια των διεθνών
τοκογλύφων, συντελείται ένα έγκλημα εθνικό του οποίου οι συνέπειες θα
φανούν σε όλο τους το πλάτος σε βάθος χρόνου. Ήδη σε διάφορα σημεία της
χώρας, εκεί όπου ο δημοσιογραφικός υπόκοσμος στήνει τις φαιδρές φιέστες
ανθρωπισμού, οι άλλοτε πρωταγωνιστές της αλληλεγγύης προς τους
«πρόσφυγες» έχουν εξελιχθεί στους σφοδρότερους πολέμιους της ασυδοσίας
των εισβολέων και της αναλγησίας του αντεθνικού Κράτους.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό του ανθελληνικού Κράτους το γεγονός
ότι ανενόχλητοι οι εισβολείς αποκλείουν δρόμους και λιμάνια, ενώ αντίθετα
το δικαίωμα των Ελλήνων να διαδηλώσουν κατά της μετατροπής των πόλεων,
των χωριών και των γειτονιών τους σε hot spot αντιμετωπίζεται με την ωμή
βία των δυνάμεων καταστολής. Βία δε μεγέθους τέτοιου ώστε να αναρωτιέται ο ουδέτερος παρατηρητής για το ποιος είναι ο παράνομος και ποιος ο νόμιμος.
Την ίδια χρονική περίοδο κατά την οποία πολλαπλασιάζονται οι
αντιδράσεις των Ελλήνων ιδίως στην πολύπαθη επαρχία, στην πρωτεύουσα του
Κράτους μια σειρά καπιταλιστών και φυσικά τα μέσα μαζικής εξαπάτησης,
δίνουν αγώνα απεγνωσμένο για να πείσουν το Λαό μας ούτε λίγο ούτε πολύ
πως είναι «ανθρωπιστικό μας καθήκον» να πεθάνουμε εμείς για να
επιβιώσουν οι «δυστυχείς» της Ασίας και της Αφρικής. Πριν λίγο μόνο
καιρό, τα καλοστημένα ρεπορτάζ συγκινούσαν σε μεγάλο βαθμό τους
ευκολόπιστους συμπατριώτες μας. Σιγά-σιγά όμως, η πραγματικότητα της
δραματικής καθημερινότητας έρχεται να στοιχειώσει το επίπλαστο σκηνικό
που έστησαν κατόπιν συνεννόησης κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης. Και όπως
είναι φυσικό, η οργή διογκώνεται ελέω της συνειδητοποίησης της απάτης.
Πλέον, ένας εσμός εγχώριων διεθνιστών που αποζητά εναγωνίως
τα συγχαρητήρια των διεθνών επικυρίαρχων, επιτυγχάνει να πείσει μόνο
εκείνους που επιμένουν να αυτοεξαπατώνται και βεβαίως για το διάστημα
κατά το οποίο εκείνοι δεν θα βιώνουν άμεσα τις συνέπειες της εισβολής.
Διότι μπορεί βεβαίως ο κάτοικος των βορείων προαστίων να παριστάνει τον
ανθρωπιστή και αλληλέγγυο, αλλά θα ήταν εξόχως ενδιαφέρον να δούμε αυτό
τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη όταν οι εισβολείς θα έχουν καταλάβει
τη δική του γειτονιά. Να είστε σίγουροι πως σ’ αυτό το ενδεχόμενο οι
άλλοτε φανατικοί της «αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες» θα βρουν χίλιους
λόγους για να ταχθούν κατά της παρουσίας τους.
Τί κάνει λοιπόν, η εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου στο μείζον
τούτο ζήτημα το οποίο απειλεί την ίδια την ύπαρξη του Λαού μας;
Ακολουθεί το παράδειγμα της πλουτοκρατίας των ευρωπαϊκών κρατών:
πληρώνει ώστε το πρόβλημα να μείνει μακριά από τους ίδιους.
Όπως ακριβώς τα πλούσια κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά πληρώνουν την
κυβέρνηση της Αριστεράς για να καταστήσει πρόβλημα της Ελλάδος το ζήτημα
της εισβολής των λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, κατά τον ίδιο τρόπο και η
ελληνόφωνη πλουτοκρατία προχωρά σε πολυδιαφημισμένες χορηγίες ούτως
ώστε το πρόβλημα να μείνει μακριά από το περιβάλλον όπου η ίδια
δραστηριοποιείται και κυρίως από εκεί όπου μεγαλώνουν τα παιδιά της.
Η πλουτοκρατία έχει τα οικονομικά μέσα και κατέχει βεβαίως τα
ηνία της εξουσίας. Ελέγχει τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τα
κόμματα του αντισυνταγματικού τόξου. Παρά ταύτα όμως, δεν αποτελεί παρά
μια ισχνή μειοψηφία η οποία δρα κατά των συμφερόντων του Λαού και της
Πατρίδος. Απέναντί της θα πρέπει να ορθωθεί μια δύναμη λαϊκή
και μαζική, η οποία και θα διαφυλάξει την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων
και κυρίως τα δικαιώματά τους. Αυτή η δύναμη δεν μπορεί να είναι άλλη
από τη Χρυσή Αυγή και για όποιον παραμένει δύσπιστος αρκεί να αναρωτηθεί
ποιόν διώκει, ποιόν μισεί και ποιόν συκοφαντεί καθημερινά η εγχώρια
πλουτοκρατία και τα όργανά της.
