Η καταστροφή της Σμύρνης. Οι σφαγές, οι λεηλασίες και η πυρπόληση της Ελληνικής πανάρχαιας πόλης από τους Τσέτες του Κεμάλ. Μόνο η μουσουλμανική και η εβραϊκή συνοικία δεν πειράχθηκαν.
13-17 Σεπτεμβρίου 1922
Για τους συναγωνιστές. Για τις συναγωνίστριες. Για τα νέα παιδιά του Κινήματος. Για την Ελλάδα που χάνεται και για την Ελλάδα που πρέπει να ξαναβρούμε. Για να ντραπούμε που δεν κάνουμε αρκετά.
Και για τους προδότες τους πολιτικούς, που δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν την αηδία και την οργή μας για τις πράξεις τους ενάντια στον Λαό μας.
ΤΟΥΡΚΟΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΩ!
ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ Η ΓΗ!
Θα με δικάσει ο κούκος και τ' αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό.
Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά.
Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
μα στην Αγιάσο σε μιαν έρημη εκκλησιά
ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
το Χάρο να φοράει θαλασσιά.
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
